Antigua: Falmouth Harbour

SeaWalk op reis
Sergej & Isabelle Berendsen
Thu 19 Feb 2009 16:18

 

 

Eerste nacht in Falmouth harbour vergeet ik niet zo gauw. Ergens heb ik een 24-uurs buikgriep opgelopen en het komt het er ´s nachts aan alle kanten uit. Het is lang geleden dat ik me zo ziek voelde. Grappig genoeg blijken de mannen van de Seraphim en Double Helix er ook, maar in mindere mate, last van te hebben. De dames ontsnappen er kennelijk deze keer aan.

 

Falmouth Harbour ligt letterlijk naast English Harbour en je loopt in 10-15 minuten naar het oude centrum. Er zijn hier veel technische bedrijven voor Superjachten en de marina ligt vol met de grote jongens. Er ligt zelfs het grootste zeiljacht ter wereld: De Maltese Falcon. Zij is dwars getuigd met drie ongestaagde draaibare masten van 51 meter hoog en het schip is 300 voet lang. Maar… mooi is ze niet. Natuurlijk moest Isabelle even vragen aan de kapitein hoe hard hij kon: 24 knopen was mogelijk maar kruis snelheid is slechts 11 knopen.

 

We hebben flink wat klusjes kunnen doen, de duikuitrusting is weer gekeurd en de windgenerator doet het weer. Vrienden van de Double Helix hadden een belangrijk onderdeel meegenomen uit Engeland. Ook heb ik wat gesleuteld aan de watermaker die weliswaar nu voldoende water maakt en van zeer goede kwaliteit maar soms stopt hij. Volgens Rob Wink zou het kunnen zijn dat hij ergens lucht zuigt. Dat heb ik proberen te verhelpen. Het lijkt te lukken maar het water is niet zo schoon in Falmouth Harbour dus hebben we de watermaker nog niet aan een goede test kunnen onderwerpen.

 

Natuurlijk heb ik weer eens de dinghy mogen lijmen. Die begint langzaam uit elkaar aan het vallen maar ik kan het nog bijhouden met lijm. Tot slot heb ik geëxperimenteerd met de Genua op de Genaker furler en dat lijkt zowaar te lukken. Dat betekent dat we nu de HA en de Genua op twee rollers achter elkaar hebben staan. Erg makkelijk.

 

John was ook nog jarig en om een leuk kado te vinden voor hem is niet makkelijk. Uiteindelijk kwam ik op een idee om een Polo te laten bedrukken. Maar dat is niet gelukt. Eerst bleken de polo´s vol vlekken te zitten die erger werden toen er bedrukt werd en bij een poging met een T-shirt ging de printer kapot. Uiteindelijk heb ik maar een soldeer set gekocht aangezien zijn kinderen er een sport van maken om draadjes uit stekkers te trekken.

 

Op zijn verjaardag zijn we Engelse Thee gaan drinken in English Harbour. Dat werd erg gezellig vooral omdat plotseling Marieke, Martin + kids van de ´Walrus´ bij het feestje binnenliep. Alec helemaal door het dolle heen. De dag erna was het plan om te vertrekken. Maar Alec wilde zo graag nog met Ties en Gijs spelen dat we besloten om nog een dagje te blijven. Seraphim vertrekt wel naar Jolly Harbour en we spreken voor de volgende dag af.

Bij het gezellig drinken van een drankje in de oude haven met Marieke en de kinderen, komen we ook nog de Samba en de Wanderer tegen. Ze waren net binnengekomen. De Nederlandse club was weer compleet want de Tyche was ook al in Falmouth Harbour tot groot plezier van Alec en Katie.

 

Alec was inmiddels bekomen van zijn schrik. In zijn haast om naar Ties en Gijs (Walrus) te gaan, had hij alleen een onderbroek aan. Normaal maakt hij daar geen probleem van. Maar vandaag wel, want Isa was aan boord van de Walrus. Met rode konen vertelde hij Isabelle dat hij zo echt niet naar binnen kon. Ha ha ha. Begint dat gezeur nu al.

 

Alleen De Saeftinghe ontbrak maar die was al een aantal dagen eerder vertrokken naar Sint Maarten om daar familie te bezoeken. Dat moet een fikse stuitertocht geweest zijn aangezien er een zware Noordelijke golfslag stond met een goede 25 knopen wind. Niet zo leuk.

 

Terwijl we hier waren, was er een RORC 600 mijl race en we zijn op de Double Helix naar de startlijn gevaren om alles van dichtbij te bekijken. Natuurlijk lagen we lekker in de weg maar we konden alles goed bekijken. Wat een spektakel. De Leopard kwam precies op tijd op de startlijn en voor alle boten langs draaide ze door de wind en spoot met 17 knopen weg. Bij de Multihulls ging het nog sneller. Een Trimaran ging met 30 knopen over de startlijn met slechts 1 drijver in het water. Wat een snelheid. Uiteindelijk heeft de Tri 40 uur gedaan over 600 mijl.

 ç

 

Om ons bezoek van English Harbour af te sluiten zijn we nog naar een feestje gegaan op een berg genaamd Shirley Height´s. Van daar heb je een prachtig uitzicht over de twee havens (zie foto helemaal boven). Er speelde een Steel Band + heerlijk eten van  de BBQ en er was een leuk grasveld waar de kinderen lekker konden ravotten.

 

De kinderen bouwden een huisje van stenen maar een boze Big Mamma liet het ze weer alles netjes afbreken en opruimen. Erg grappig om te zien.

 

 

Lekker dansen met Daniel op muziek van de Steel Band

Lekker ravotten                                              En weer opruimen

Katie´s favoriete plekje tijdens het zeilen