Wat bijzonder is, is dat je regelmatig bootjes met Kuna`s langszij krijgt
die hun waren komen aanbieden. Vaak zijn het mola`s, maar ook vis,
langustes, fruit en groente en zelfs een keer blikjes bier en frisdranken. We hebben
vaak de maaltijd van die dag gewoon afgestemd op wat we konden kopen.
Na Coco Bandera zijn we naar Green Island gevaren. Dit is ook een onbewoond
eiland, met een prachtige ankerplaats en een mooi strand. Toen we met de
dinghy naar het eiland voeren, ontdekten we een heleboel zeesterren vlakbij het strand.

Je kon ze zo oppakken.          

We zijn alle eilanden steeds met Jos en Yamile opgevaren, wat
heel gezellig was. Elke middag happy hour bij hun of ons op de boot en soms
bij elkaar eten. Yamile is een Colombiaanse die ook met de kinderen heel
leuk omgaat, waardoor ze goed hun Spaans kunnen oefenen.

Wedstrijdje met de Jomaro..wij wonnen!         Happy hour
Vanuit Green Island naar Nargana en Corazon de Jesus, 2 dorpen die door een
gammele brug met elkaar verbonden zijn. Dit is een dorp waar Kuna`s wonen
die eigenlijk de traditionele leefwijze afgezworen hebben, de kleding nauwelijks

meer dragen, maar nog wel gewoon in de bamboe hutjes leven.

Het is de plaats waar veel boten weer opnieuw bevoorraden, omdat ze
er diverse winkels hebben die redelijk zijn uitgerust. Het eiland ligt vlak
voor het vasteland en hiervandaan hebben we een dagtocht in de dinghy over
de rivier Rio Diablo gemaakt. Dat was fantastisch.

Heen zijn we gemotord en terug zijn we roeiend met de stroom mee terug gevaren.

De rivier stroomt door een prachtige tropische vegetatie. We hadden gehoopt om

apen te zien die hier nog moeten leven, maar verder dan diverse mooie vogels zijn

we niet gekomen.

Onderweg hebben we nog wel aangelegd bij een plek waar we diverse
Kuna graven vonden. Op elke begraafplek liggen spulletjes, zoals een bord en
een beker en wat persoonlijke dingen (een radio, een paar schoenen).

In Corazon de Jesus en Nargana vond ook nog het carnaval plaats, waar we bij
zijn geweest. Dat was erg grappig. Er werd een carnavals koningin gekroond
met een paar prinsessen, waaronder ook een Amerikaanse vrijwilligster die al
een paar jaar in het dorp werkt.

Carnavals koningin                                          Friso speelt lekker met de jongens

Rebecca en Julia met een stel kinderen Veilig bij papa op de arm
In Nargana hebben Hans en Jos nog een goede daad verricht. De Ladyhawk, een
Amerikaanse trimaran, sloeg `s avonds laat van zijn anker en Hans en Jos
hebben de eigenaar net op tijd kunnen waarschuwen. Het zou niet bij die ene
daad blijven ...
Na Nargana zijn we naar het eiland Tigre gevaren. Al onze tochtjes van eiland

naar eiland zijn eigenlijk prima geweest, altijd goede wind, echt heerlijk om zo
om de paar dagen weer een uurtje of 2 à 3 te varen om weer ergens anders te
ankeren. Tigre is een zeer traditioneel eiland, dichtbevolkt en een eiland met ongelooflijk

vriendelijke mensen. Hier vinden vaak fantastische Kuna festivals plaats, maar wij

waren er net niet op de goede tijd. We waren hier de enige boten op de ankerplaats.
In Tigre bleek net een ceremonie rond een 14 jarig meisje plaats te vinden dat haar eerste menstruatie had gehad.

Zij lag stralend in een hangmat in een speciale hut en `s ochtends om
6.00 uur was het halve dorp al aanwezig geweest bij de eerste activiteiten.
Gedurende een week zou zij daar blijven, krijgt elke dag water aangeleverd
door eerst de vrouwen en dan de mannen, waarmee zij zich kan wassen. Aan het
eind van die week komen er dan 2 mannen uit de bergen met een of andere
pasta waarmee ze wordt ingesmeerd. Deze mannen komen dansend en zingend het
dorp binnen en dat is weer groot feest. Daarmee is het ritueel dan afgelopen.
In dit dorp bleek men ook have te hebben. Bij het strand stonden wel
15 hokken met varkens erin. In Tigre liepen we als een soort van Sinterklaas
met zijn Pieten door het dorp, allemaal kinderen en ook vrouwen achter ons
aan. De kinderen hebben nog een middag met een hele groep kinderen gespeeld
op het sportveld.

      
Na Tigre zijn we teruggevaren naar Green Island waar ook de Ladyhawk weer
lag. Op een ochtend, toen wij net aan het ontbijt zaten, vertelde ik
(Arielle) dat ik die nacht gedroomd had dat er een brandend vliegtuig vlak
bij ons in zee neerstortte en dat ik in mijn droom had geroepen: "dit heb ik
afgelopen nacht gedroomd!". Vervolgens zien we opeens rook uit de Ladyhawk
komen. Blijkt dat ze brand in de motorruimte hebben. Al gauw zijn er
allemaal dinghies van omliggende boten op weg met brandblussers en emmers om
het vuur te doven. De eigenaar is ons wederom zeer dankbaar en brengt ons
een fles rum en geld om de brandblusser te vervangen. En nog zal dit niet de
laatste hulp zijn die we aan de Ladyhawk verlenen ....
We ontmoeten hier ook Ashley en Catalijne, een Nederlands stel dat met hun
boot Minorca al een aantal jaren charteren in de San Blas. We gaan er
gezellig op de koffie en de kinderen smullen van de home made bananentaart
van Catalijne.
Na 2 dagen vertrekken we weer naar de Cayas Holandes, echter dit keer naar
de westelijk gelegen eilanden.
Ook dit is weer een prachtige ankerplaats. Op de eerste avond zitten we `s
avonds buiten in de kuip en ontdekken we opeens dat de Jomaro niet meer
naast ons ligt, maar heel ver achter ons. We komen direkt in aktie en
loodsen Jos met behulp van flashlight weer naar zijn plekje toe. Dat was
even schrikken.
We hebben hier ook nog gesnorkeld en een paar mooie vissen en veel koralen
gezien. Ook hebben we ter afwisseling een ochtendje school op het strand
gedaan.

School op het strand                                       Kuanidup
Ons volgende doel wordt Kuanidup. Dit is een heel klein eilandje waar alleen
maar een soort hotel op staat: allemaal cabana`s (hutten) met een grote hut
waar gegeten wordt en een paar douches en toiletten. Als we de ankerplek
opvaren zijn er opeens allemaal dolfijnen om ons heen. Zo dicht bij een
strand hebben we ze nog nooit gezien. We gaan aan wal en zitten lekker
buiten in de namiddagzon een biertje te drinken. `s Avonds eten we in het

"restaurant" visfilet en ook de volgende ochtend ontbijten we er voor 1 $ p.p.

(incl. een roerbak eitje).

Daarna vertrekken we richting Porvenir, want we hebben nog steeds niet ingeklaard in Panama en dat moeten we in

Porvenir doen.  We gaan voor anker bij het eiland Nalunega, waar we meteen bestormd worden door een aantal

boten met vrouwen die mola`s en sieraden aanbieden.
Bij dit eiland is veel bedrijvigheid dus leuk om te kijken. Ulu`s varen af
en aan. We kopen nog een paar heerlijke Bonita`s (vis) voor een paar dollar,
die we de volgende dag gaan eten.